حضور چهارچرخههاي دودي يا همان خودروها در كشورمان قدمتي بسيار طولاني و تقريبا همزمان با فراگيرشدن اين وسيله نقليه در تمام دنيا دارد. اما در تمام اين سالها، در هيچ دورهاي تنوع خودروهاي خارجي موجود در كشورمان به اندازه ديگر كشورهايي نبوده است كه به طور مستقيم با بازار جهاني ارتباط دارند.
با اين حال، موضوع تنوع نهچندان بالاي خودروهاي خارجي، دليل خوبي براي اين نميشد كه يكي از بامزهترين عاداتمان را فراموش كنيم!
بله، بسياري از خودروهاي خارجي براي ما اسامي اختصاصي ايراني پيدا كردهاند و در بسياري از موارد، با نام اصلي آنها بيگانهايم! در ادامه با تعدادي از اسامي و القابي براي خودروهايي آشنا ميشويد كه بعضا توسط افراد انتخاب شدهاند و در برخي موارد هم براي بهتر جا افتادن خودرو در بازار توسط خودروسازاني كه دست به مونتاژ آن ميزدند انتخاب شده بود.
تويوتا عراقي
اشتباه نكنيد! اين مدل از تويوتا در عراق توليد نشده است. اما از آنجا كه بيشتر نمونههاي موجود از اين خودرو يعني تويوتا «كرونا» نسل ششم در جريان هشت سال جنگ تحميلي از عراق به ايران وارد شد، در بين مردم با اين عنوان شناخته ميشود. در آن سالها از مهمترين نكات در مورد اين خودرو، ضعف شديد از ناحيه قطعات يدكي و تبحر تعميركاران در سرويسهاي اين خودرو بود.
بنز معماري
در دهه ۴۰ و ۵۰ شمسي، بسياري از معماران و افرادي كه به كار ساختوساز ساختمان مشغول بودند، سراغ مرسدس بنز «معماري» ميرفتند! اما معماري، كدام اتاق مرسدس بنز بود؟ در زبان تخصصي اين برند، اين اتاق تحت عنوان دبليو ۱۱۴/۱۱۵ شناخته ميشود و در بازار كشورمان هم نسخه ۲۳۰، ۲۳۰.۴ و در نهايت ۲۸۰ اين خودرو را بيش از نسخههاي ديگر داشتيم.
جيپ آهو
جيپ آهو، يك شاسيبلند استيشن است كه از دهه ۵۰ شمسي تا اواخر دهه ۶۰ روي خط توليد شركت «سهامي جيپ ايران» (پارس خودروي امروز) قرار داشت و در آن دوران از محبوبترين خودروهاي بازار كشور بود، زيرا با توجه به ابعاد بزرگ، پيشرانه شش سيلندر و قيمت مناسب، خودرويي بسيار كاربردي محسوب ميشد.
اما اين خودرو كه از خانواده «اس جِي» جيپ زاده شده و از سال ۱۳۴۲/ ۱۹۶۳ روي خط توليد اين خودروساز آمريكايي قرار گرفته و در بسياري منابع از آن به عنوان نخستين شاسيبلند لوكس دنيا ياد ميشود، در بازار جهاني به «واگونير» مشهور است. آهو نامي بود كه پارس خودروي كنوني براي ملموستر بودن و بهبود روند تبليغات، براي اين محصول در نظر گرفت.
جيپ سيمرغ
در همان دوران توليد جيپ آهو، نسخه تجاري سري «اس جِي» يعني جيپ «سيمرغ» هم به توليد ميرسيد كه اين نام هم توسط شركت سهامي جيپ براي اين وانت بار بسيار قدرتمند و كاربردي انتخاب شده بود. سيمرغي كه در بازار ايران داريم، در بازار جهاني تحت سه عنوان متفاوت «جيپ گلادياتور»، «جيپ پيكاپ» و «جيپ سري جِي» به فروش ميرسيد، اما مرسومترين نام براي اين خودرو «گلادياتور» است.
جيپ گلادياتور در چند نسخه دُمبلند، دُمكوتاه، دوكابين و... طراحي شده بود كه عمده سيمرغهاي موجود در ايران از نوع تككابين با جاي بار يا دُمِ بلند هستند؛ ضمن اين كه تعداد قابل توجهي از نسخه دوكابين هم در اختيار اداره برق بود كه اين نسخه بين بسياري از افراد تحت عنوان «سيمرغ اداره برقي» شناخته ميشود.
ولوو سوسماري
اين عناوين در دنياي ماشين سنگين هم بسيار رايج است. ولوو ان ۸۶ و ان ۸۸ (اتاق مشترك) كه در دوران پيش از انقلاب به بازار ايران عرضه ميشدند، با توجه به ظاهرش كه حقيقتا شبيه به سوسمار است، با اين عنوان بين رانندگان شناخته ميشد و هنوز هم اين محصول با همين عنوان در وبگاههاي خريد و فروش آگهي ميشود.
سيتروئن ژيان
ژيان را ميتوان از خاطرهانگيزترين خودروهاي بازار ايران دانست. اين هاچبك سوپر ميني كه از اواخر دهه ۱۳۴۰/ ۱۹۶۰ روي خط توليد سيتروئن قرار گرفت، به نوعي فرزند سيتروئن «CV۲» محسوب ميشود و توليد آن تا سال ۱۳۶۲/ ۱۹۸۳ ادامه داشت. اما هرچند كوچولوي خاطره انگيز فرانسوي «ديان» نام داشت، با قدم گذاشتن آن روي خط توليد شركت سهامي سيتروئن ايران (سايپاي فعلي)، نام ايراني «ژيان» براي اين خودرو در نظر گرفته شد.
فولكس قورباغه
اين كوچولوي دوست داشتني آلماني كه از اواخر دهه ۳۰ ميلادي روي خط توليد شركت فولكسواگن قرار گرفت و به نوعي نخستين محصول سواري اين خودروساز محسوب ميشود، با فروش بيش از ۲۱ ميليون دستگاه تا سال ۱۳۸۲/ ۲۰۰۳ دومين نام پرفروش در صنعت خودروسازي، پس از تويوتا كرولا است.
اما نام اين خودرو در زبان لاتين «بيتل» به معناي «سوسك» است و البته ما ايرانيها از همان ابتدا اين آلماني دوست داشتني را «قورباغه» نامگذاري كرديم كه اين انتخاب قطعا بهدليل شمايل كلي بدن پر از قوس قورباغه است.
منبع:
https://www.bartarinha.ir/fa/news/925244/خودروهايي-كه-با-اسامي-خاص-وطني-معروف-شدند