يك شركت كانادايي موفق به ساخت شنل نامرئي كننده شده كه عملكردي به مراتب فراتر از انتظارات دارد. اين شنل واقعا ميتواند اشياء و حتي اشخاص را تا حد قابل قبولي نامرئي كند!
اگر سري فيلمهاي هري پاتر را تماشا كرده باشيد يا از آن بهتر، كتابهاي آن را خوانده باشيد، قطعا شنل معروف معروف هري را به خاطر داريد! شنلي كه ميتوانست هرچيزي كه داخلش قرار ميگرفت را نامرئي كند. اما حتي اگر با هاگوارتز و دنياي هري پاتر هم آشنايي نداريد، باز هم به احتمال قريب به يقين، زماني اين آرزو را داشتهايد كه بتوانيد نامرئي شويد و البته هر وقت كه اراده ميكنيد، دوباره مرئي بشويد. درنتيجه به هيچ عنوان اغراقآميز نيست اگر بگوييم كه ساخته شدن يك شنل نامرئي كننده كه واقعا هم كار ميكند، ميتواند آرزوي تقريبا تمام انسانهايي كه تاكنون در كره زمين زيستهاند را به واقعيت تبديل كند!
شنل نامرئي كننده
تصويري از بكارگيري شنل نامرئي كننده شركت هايپر استلث؛ همانگونه كه مشاهده ميكنيد، دستهاي فرد بخاطر نزديكي به اين شنل قابل مشاهده است، اما بدن او، بخاطر قرارگيري در فاصله مناسب از سطح شنل، تقريبا نامرئي شده است!
شركت سهامي بيوتكنولوژي هايپر استِلث (Hyperstealth Biotechnology Corporation) كه يك شركت كانادايي هم هست، به مدت ۱۰ سال در حال تلاش براي ساخت شنل نامرئي كننده بوده است. اما با اين حال، تاكنون هيچ گزارش يا تصويري رسمي از پروتوتايپها و نمونههاي اوليهاي كه مهندسان اين شركت طي اين ۱۰ سال ساختهاند، منتشر نشده بود. تا اينكه به طور كاملا ناگهاني، اين شركت از نمونه نهايي پروژهاي كه در تمام اين سالها در حال كار كردن روي آن بوده، رونمايي كرد. پروژهاي كه كاركنان اين شركت، نام “شِنِل كوانتومي” (Quantum Cloak) را روي آن قرار دادهاند.
به گفته مهندسان و مديران اين شركت، آنها مدتها است كه به تكنولوژي و رويكرد خودشان مبني بر نحوه نامرئي كردن اشياء، پي بردهاند، اما نمونههاي آزمايشي قبلي آنها بيشتر از اينكه منجر به ناپديد شدن شيء شود، باعث مات و تار شدن آن ميشده. تا اينكه پس از ۱۳ نمونه آزمايشي، آنها بالاخره توانستند كاري كنند تا شنل كوانتومي، انقدر شيء قرار گرفته در داخل و يا پشت خودش را مات كند كه ديگر عملا آن شيء ديده نشود!
نكته بسيار جالب در رابطه با شنل كوانتومي اين است كه قطر آن، تقريبا به اندازه قطر يك ورق كاغذ است! درواقع بخاطر همين قطر اندك و ناچيز هم به آن لقب “شنل” داده شده است.
نحوه عملكرد شنل نامرئي ساز!
اما سوالي كه قطعا برايتان بوجود آمده اين است كه اين شنل دقيقا چگونه كار ميكند؟ برخلاف چيزي كه احتمالا انتظار داريد، نحوه عملكرد اين شنل فقط و فقط بر پايه اصول ابتدايي و بسيار ساده فيزيك است! درواقع همه كاري كه شنل نامرئي كننده آقاي گاي كرمر و همكاران او انجام ميدهد، هدايت و منحرف كردن پرتوهاي نور به نحوي است كه توهم نامرئي بودن شيء را در ذهن بيننده به وجود بياورد. وظيفه منحرف كردن پرتوهاي نور هم برعهده لنزهايي است كه به طور كاملا هوشمندانه و مهندسي شده جايگذاري شدهاند. البته اين لنزها، لنزهاي عادي نيستند و در واقع لنزهاي عدسي (Lenticular Lenses) هستند.
اگر با لنزهاي عدسي آشنايي داشته باشيد، احتمالا همين حالا هم متوجه رويكرد فوقالعاده ساده، ولي كاربردي اين شنل جذاب شدهايد. اگر هم با اينگونه لنزها آشنايي نداريد، كافي است سعي كنيد خاطرات دوران كودكي خود را به ياد بياوريد! احتمالا شما هم در دوران كودكي، درست مثل تقريبا هر كودك ديگري، با جاسوئيچيها و آينههاي كوچكي كه يك دوره در كشور خودمان هم بسيار محبوب شده بود، مواجه شدهايد.
اين اشياء جالب، به گونهاي طراحي شده بودند كه اگر از يك زاويه به آن نگاه ميكرديد، يك تصوير را مشاهده ميكرديد و هنگامي كه زاويه ديدتان را تغيير ميداديد، تصوير متفاوتي را تماشا ميكرديد. به عنوان مثال ممكن بود از يك زاويه، كودكي را ميديديد كه چشمانش را بسته و از زاويه ديگر هم همان كودك را با چشمهاي باز مشاهده ميكرديد. يا از يك زاويه يك دختر را تماشا ميكرديد و از زاويه ديگر، يك هيولا را!
اگر اين آينهها و جاسوئيچيها را بخاطر آورده باشيد، احتمالا اكنون ميتوانيد دليل استفاده شركت هايپر استلث از لنزهاي عدسي را به خوبي درك كنيد!
تصويري متحرك كه نشان ميدهد چگونه يك قطعه شيشه ساده كه از لنزهاي عدسي تشكيل شده ميتواند با استفاده از پديده شكست نور، جسم زيرين خودش را ناپديد كند!
اما موضوع ديگري كه شنل كوانتومي را به يكي از بهترين ابزارهاي ناپديد كننده ساخته شده توسط انسان تبديل كرده، استفاده خلاقانه از يك مفهوم فيزيكي ديگر بنام قانون شكست نور يا قانون اِسنِل (Snell’s Law) است. قانون اسنل به اين واقعيت اشاره دارد كه نور هنگام تغيير سرعت، به اصطلاح شكسته ميشود و به نحوي متفاوت بازتاب ميكند.
اگر بخواهيم اين موضوع را كمي بيشتر توضيح دهيم، بايد بگوييم كه به عنوان مثال نور در خلاء، داراي سرعت ۲۹۹ ٬ ۷۹۲ ٬ ۴۵۸ متر بر ثانيه است كه البته معمولا اين سرعت براي سادهتر شدن محاسبات، ۳۰۰ هزار كيلومتر بر ثانيه در نظر گرفته ميشود. اما سرعت نور در همه جا به همين ميزان نيست، به عنوان مثال سرعت نور در هوا، يا بهتر بگوييم در پايينيترين لايه اتمسفر كره زمين، ۲۹۹,۷۰۴,۶۴۴ متر بر ثانيه است كه البته بسيار نزديك به سرعت نور در خلاء است. اما سرعت نور در مثلا آب، تقريبا ۲۲۵ هزار كيلومتر بر ثانيه و در شيشه هم حدودا ۲۰۰ هزار كيلومتر بر ثانيه است. در نتيجه هنگامي كه نور از هوا وارد آب ميشود، بخاطر ايجاد تغيير در سرعتش، دچار پديده شكستگي ميشود.
به طور كلي ميتوان گفت كه ضريب شكست نور، همان عاملي است كه ميزان تغيير و يا به تعبيري، ميزان كاهش سرعت نور در محيطهاي گوناگون را مشخص ميكند. به عنوان مثال ضريب شكست نور در خلاء، عدد ۱ درنظر گرفته ميشود و شكست نور در هوا، ۱.۰۰۰۲۹۳ است. ميزان اين ضريب در آب و شيشه هم به ترتيب ۱.۳ و ۱.۵ است.
در اين تصوير، پديده شكستگي نور به بهترين شكل ممكن قابل رويت است.
اما دليل اينكه اين بحث شكستگي نور و يا همان قانون اسنل را كمي تخصصيتر مورد بررسي قرار داديم، اين است كه تكنولوژي بكار رفته توسط شركت هايپر استلث هم دقيقا برمبناي همين قانون اسنل پايهگذاري شده است. درواقع اين شركت با استفاده از لنزهاي عدسي و ايجاد ضريب شكست بسيار بالا، باعث شكستگي شديد نور ميشود و سپس همين لنزهاي عدسي به لطف موقعيت و نحوه جايگيري استادانه خودشان، ميتوانند جسمي كه در پشتشان پنهان شده را به طور كامل غيب كنند! يا حداقل انقدر آن را مات و تار كنند كه به سختي بتوان آن را تشخيص داد.
كاربردهاي احتمالي تكنولوژي نامرئي كننده
همانگونه كه پيشتر هم اشاره شد، شنل نامرئي كننده شركت هايپر استلث تنها به اندازه يك كاغذ قطر دارد و در نتيجه به سادگي هرچه تمامتر ميتوان از آن در شرايط و موقعيتهاي گوناگون استفاده كرد. خود آقاي گاي كرمر هم اين موضوع را يكي از اصليترين مزيتهاي شنل كوانتومي شركتش ميداند. به همين دليل او و ديگر تصميمگيرندگان اين شركت معتقدند كه تكنولوژي آنها ميتواند كاربردهاي نظامي بي نظيري داشته باشد. اين موضوع انقدر مورد توجه آنها قرار گرفته كه به طور رسمي اعلام كردهاند قصد دارند تكنولوژي خودشان را در اختيار ارتش قرار دهند!
تكنولوژي ما به خوبي ميتواند اجسام و يا حتي اشخاص مد نظر ارتش را درست جلوي چشمهاي دشمن، از ديد آنها پنهان كند. حتي اگر شنل نامرئي كننده ما نتواند به طور صددرصدي هم آن شيء يا فرد مورد نظر را از چشم ديگران پنهان كند، حداقل كاري كه انجام ميدهد اين است كه بخشهاي قابل توجهي از آن را غيرقابل رويت ميكند و در نتيجه دشمن نميتواند متوجه شود كه چه چيزي دقيقا در جلوي چشمهايش قرار گرفته است! ضمن اينكه براي راهاندازي شنل كوانتومي ما هم عملا نيازي به هيچ كار سختافزاري و پيچيدهاي نيست و صرفا كافي است به سرباز بگوييد كه “اين دستگاه را بگير و در آنجا قرارش بده” و يا “در زاويهاي كه ميگويم، نگهش دار”!
واضح است كه اگر واقعا از اين تكنولوژي در ارتش و براي اهداف نظامي استفاده شود، ميدانهاي جنگ حتي از چيزي كه همين حالا هم هستند، ترسناكتر و غيرقابل پيشبينيتر ميشوند. درواقع اين موضوع انقدر عجيب، خلاقانه و غيرمنتظره است كه حتي در بازيهاي كامپيوتري هم به ندرت شاهد بكارگيري چنين تكنولوژيهايي در ميدانهاي جنگ هستيم؛ حتي آن دسته بازيهايي كه در آيندههاي بسيار دور رقم ميخورند!
اتفاقي كه ممكن است بسيار زودتر از چيزي كه فكرش را ميكنيم در دنياي واقعي و البته در ابعاد واقعي هم رخ دهد!
اما نظر شما كاربران گجت نيوز در رابطه با اين اختراع جذاب و هيجانانگيز چيست؟ آيا تكنولوژي و شنل نامرئي كننده آقاي كرَمِر و همكاران او، كه البته ترجيح ميدهند آن را با نام شنل كوانتومي به جهانيان بشناسانند، واقعا ميتواند آرزوي ديرينه بشر مبني بر نامرئي شدن را به واقعيت تبديل كند؟ اگر پاسختان به اين سوال مثبت است، آيا اين موضوع خبري خوشحال كننده براي انسانها است يا صرفا دنيا را به جايي ترسناكتر و غيرقابل پيشبينيتري تبديل ميكند؟ دنيايي كه در آن حتي به چشمهاي خودتان هم نميتوانيد اعتماد كنيد!
منبع:
https://www.bartarinha.ir/fa/news/925256/ساخت-شنل-نامرئيكننده-رويايي-كه-به-حقيقت-پيوست